آیت الله محقق داماد اصطلاحی دارند به نام «جهل مقدس». تعبیری که با آن می توان فهمید چرا ابن ملجم مرادی نماز خوان فرق علی علیه السلام را در محراب مسجد کوفه می شکافد. با آن می توان فهمید که چرا مسلمانانی در کربلا امام حسین و یاران شان را کشتند.
عده ای دو شهر مقدس مشهد وقم، حیدر حیدر گویان به سمت درهای بسته حرم حضرت معصومه سلام الله علیها و سپس ساعتی بعد حرم امام رضا علیه السلام هجوم بردند تا آنها را باز کنند و با ممانعت پلیس و نیروهای امنیتی رو به رو شدند.
درها چرا بسته شده اند؟ همه می دانند که چرا. برای جلوگیری از تجمع انسانی و شکستن زنجیره شیوع ویروس کرونا.
مدرسه ها هم یک ماه است بسته شده و ورزشگاه ها نیز. نماز جمعه ها هم تعطیل شده و نماز جماعت در مساجد نیز. مختص حرم نیست. هر چه تجمع ها کمتر باشد احتمال فایق آمدن بر این بیماری مهلک که تاکنون جان بیش از ۸۰۰ هموطن ما را گرفته بیشتر می شود وگرنه بیش از این سرایت می کند و جان های بیشتری را می گیرد.
این جماعت اما انگار نمی فهمد یا خود را به نفهمی می زند که بستن درها را اهانت تلقی می کند.
جهل مقدس بد دردی است و اگر لمپنیسم هم به آن اضافه شود درد شدیدتری می شود.
نمی دانیم این جماعت که روز ۲۶ اسفند به درهای حرم ها حمله کردند نادان بودند یا لمپن اند و در این پوشش وارد عمل شدند؟
ریشه مشکل را اما باید جای دیگر جُست. بها دادن زیاده از حد به این جور آدم ها و حواشی که گروهی را سامان داده که اصل و غایت دین را فراموش کرده و جنبه مناسکی را بر نفوس مسلمین ترجیح می دهند و قادر به درک شرایط خاص هم نیستند. وقتی در سفر نماز را می توان شکسته خواند و روزه بر بیمار واجب نیست یعنی امور را باید با عقل سنجید و گرنه می گفتند مسافر و غیر مسافر و بیمار و غیر بیمار ندارد.
حالا هم داستان از این قرار است. کشور عملا در وضعیت فوق العاده است و اعلام نمی کنند اما خودمان باید بفهمیم. اعلام نمی کنند تا نگرانی تأمین ارزاق پیش نیاید آن وقت عده ای به حرم حمله می کنند تا در را باز کنند. انگار پلیس رو به روی آنها پلیس اسراییل است و انگار نه انگار که اگر این پلیس بدون ماسک بیمار شود به خانواده اش هم سرایت می کند.
آدم ها دارند می میرند. کرونا دارد می کشد. از قم هم در ایران شروع شده و این جماعت یا این موضوع را می داند و انکار می کند یا نمی داند یا باور ندارد و حرم را مستثنی می دانند.
جهل مقدس همین است اما حیفم می آید اینها را تنها جاهل بدانم. به نظر می رسد اینها به قانون شکنی و حمله به این و آن جا عادت کرده اند. آنارشیست هایی هستند که قانون خودشان را دارند.
سال ۸۴ که بر سر موضعی سیاسی آیت الله جوادی آملی را در جمعی هُل دادند واکنش تعجب آمیز ایشان این بود که قرار است شاگردان برای استادان حوزه تعیین تکلیف کنند یا استادان برای طلاب جوان؟
حالا هم می توان پرسید وقتی مراجع اعتراضی ندارند اینها چه می گویند؟ دلیل روشن است. اینها چه بسا کاری به مراجع هم ندارند و خودسری می کنند.
تصمیم قرنطینه و بستن حرم ها در سطوح کلان گرفته شده و این جماعت البته کاری از پیش نمی برد چون پای جان مردم در میان است. اما این اتفاق نشان می دهد اینها را باید مهار کرد. وگرنه یا کاری دست خودشان می دهند یا دیگران.
مردم ما نیروهای مذهبی را با سر به زیری و حجب و حیا می شناسند. آخراین چه جور نعره زنی و عربده کشی و آبرو بری در دنیایی است که تمام حرکات را دوربین ها ثبت و منتشر می کنند؟ این چه رفتاری است که درحرم را بشکنی تا وارد حریم شوی؟ این چه جور حرمت داری است؟ اینها کی هستند و چگونه آموز‌ش دیده اند؟
تازه ۴۱ سال از انقلابی می گذرد که به نام دین برپا شد اما برای تحقق عدالت و کاستن از فاصله طبقاتی و افزایش ایمانیات مردم. وگرنه اگر قرار بر صرف تظاهرات بود که بود.
چرا یکی نبود به این عربده کشان بگوید اگر در را باز کنند احتمال شیوع کرونا افزایش می یابد؟
اگر باور ندارند آنها را ببرند بالای سر جنازه هایی که روی آنها آهک می ریزند و در عمق دفن می کنند. جهل مقدس با لمپنیسم و عربده که درآمیزد عجب معجونی می شود!